Wout van Aert heeft voor de zoveelste keer een zilver medaille veroverd. De ontgoocheling is groot en hij haalt ook scherp uit naar de UCI.
Opnieuw finisht Wout van Aert tweede en opnieuw moet hij zijn meerdere erkennen in eeuwige rivaal Mathieu van der Poel. Van Aert reed een beresterke koers en maakte in de finale deel uit van een elitegezelschap. Maar toen Van der Poel demarreerde, kraakte hij. "Ik sta hier niet te springen van geluk", zei hij na afloop. "Mathieu was de sterkste. Ik zat op zijn wiel bij die aanval en kon hem 10 seconden volgen, daarna kraakte ik. Ik had het gevoel dat ook de andere jongens snel beseften dat de tweede plek het hoogst haalbare was."
Zijn ploegmakkers verwijt hij niets. ""Een juiste positie was de sleutel tot succes. Dat hebben we als ploeg supergoed gedaan. We zaten altijd vooraan. Daar moet ik de jongens ook voor bedanken. Ik heb niet het gevoel dat we steken hebben laten vallen, er was gewoon iemand beter."
Kritiek
Mathieu van der Poel ging na zijn demarrage onderuit in een bocht. Daar wist Van Aert niets van. "Uiteraard niet, want blijkbaar is het voor de UCI nog altijd belangrijk dat we zonder oortjes rijden", klinkt het scherp. "Dat is niet meer van deze tijd, het slaat nergens op. Ik kan daar niet kritisch genoeg over zijn."
Ook toen enkele activisten de weg blokkeerden, wisten de renners van niets. "Je staat daar midden in een veld en hoopt dat de mensen iets komen zeggen. Het slaat nergens op dat er in één koers geen communicatie is. We zijn professionele mensen die het gewend zijn om met radio's te koersen. Het is gewoon dom dat we dat in de belangrijkste wedstrijd niet mogen", aldus Wout van Aert.
