Het was niet bepaald de dag van de Belgen op maandag. In de Clasica Jaen werd het een ‘njet’ voor Wout van Aert, en dat werd het al helemaal voor Jasper Philipsen in de openingsrit van de UAE Tour. In een moordende sprint moest hij de duimen leggen voor Jonathan Milan… en werd hij zelfs nog gediskwalificeerd.
Strenge straf
Philipsen zat zo dood dat hij zijn fiets nog amper recht kon houden nadat hij zo’n 50 meter voor de finishlijn helemaal stilvalt. Nochtans lijkt de Belg Milan te zullen overhalen, maar dat gebeurt uiteindelijk niet. Sterker nog: Philipsen zit helemaal leeg en maakt een zwieper naar links. Zonder kwaad opzet, gewoon puur uit vermoeidheid.
“Iedereen kan op de beelden kan zien dat ik totaal niets kwaadwilligs voor ogen had. Maar ik had, op dat klimmetje net twee redelijk stevige minuten achter de rug en zat helemaal à bloc”, kwam de renner ook zelf met een verklaring achteraf.
De jury was desondanks genadeloos: declassering en een geldboete voor Philipsen. Een gele kaart kreeg hij gelukkig niet. Een best zware straf, maar Philipsen probeert er rustig onder te blijven. “Leuk is het inderdaad niet, maar wie ben ik om daar iets over te zeggen? Dat gaat er toch niets aan veranderen. Ik moet ze respecteren.”
🚴🇦🇪 | Wat een mooie sprint bergop naar Liwa Palace! Jonathan Milan is verreweg de sterkste en maakt het verschil in de laatste 200 meter 🙌🇮🇹
— Eurosport Nederland (@Eurosport_NL) February 17, 2025
📺 Stream koers op HBO Max pic.twitter.com/DGvOgmxqPE
Frustraties bij Fisher-Black
De gedupeerde in het verhaal heet Finn Fischer-Black, hoewel ook hij toch leek stil te vallen en niet met de zege aan de haal zou kunnen gaan. Desondanks was de Nieuw-Zeelander toch behoorlijk gefrustreerd door de actie van Philipsen. Dat bleek al met zijn handgebaar in de wedstrijd, maar ook met zijn reactie naderhand.
“Het was wel wat vervelend, ik kon immers geen kant op. Ik zat gevangen tussen Philipsen en Milan. Maar ik ben uiteraard geen ervaren sprinter, misschien dat iemand die daar meer ervaring in heeft wel beter weet wat te doen”, was hij ook zelfbewust. “Maar het leek alsof ik nergens naartoe kon, hoewel ik er misschien wel de benen voor had.”
