We mogen hopen hopen dat de wielersport intussen (zo goed als) helemaal opgekuist is wat betreft doping. Dat was eind jaren 90 en begin jaren 2000 uiteraard wel wat anders. Daar kan ook Thomas Dekker over getuigen.
De Nederlander gaf al eerder toe doping te hebben genomen en werd daar ook voor geschorst. In Casa di Beau, een Nederlandse reality-show, deed Dekker nog maar eens een hallucicant verhaal uit de doeken. Zo ging het over zijn eerste keer dat hij doping had genomen. “Dat was best bijzonder.”
“Bij de grote Spaanse dopingarts (Dekker doelt op Eufemiano Fuentes). Ik sprak geen Spaans, hij geen Engels - het ging er met handen en voeten aan toe. Uiteindelijk kreeg je een nummer dat je zelf op de zak met bloed moest schrijven.”
Want je moest goed opletten dat je wel degelijk dezelfde zak bloed terugkreeg. “Als je die dan terugkreeg, wist je dat jij het er zelf op had geschreven. Want als je de verkeerde zak met de verkeerde bloedgroep terugkreeg, ben je dood...”
KAPOT
De resultaten waren meteen zichtbaar. Dekker won de Tirreno-Adriatico, maar echt gelukkig werd hij er niet van. “Ik zat op de rand van mijn bed en barstte in mijn eentje in huilen uit. Een hele week lang had ik moeten opletten. Ja, ik had gewonnen en er was die ontlading... maar de idee dat dit mijn leven voor de komende 10 à 15 jaar zou zijn, maakte me kapot.”
