Het was de voorbije weken druk rond de persoon van Remco Evenepoel. Uitmuntend in Noorwegen. Door het ijs gezakt in Zwiterse bergen en zich toch weer uit de prak gereden tegen de Zwitserse klok en in het BK tijdrijden. Hij gaat rusten nu, om zich voor te bereiden op de Vuelta in augustus. Maar hoe zou hij die moeten aanpakken, om de druk in en rond zijn hoofd de baas te kunnen?
Waar Evenepoel verschijnt ontstaat een plaatselijk hogedrukgebied. Het is alsof het hem achtervolgt. Logisch: zowel hijzelf, zijn ploeg als het publiek verwachten verschrikkelijk veel van hem. En ook dat is weer logisch. De manier waarop hij het profpeloton bestormde in 2019/2020 tot zijn val in Lombardije was ‘old school’. Onoverwinnelijk.
Maar het keerde. Zowel in 2021 als in 2022 kon hij die steile verwachtingen niet altijd waarmaken. De plak zwaaien hier, ernaast graaien daar. En zo kreeg je believers en non-believers: zij die hem wel een grote ronde zien winnen en zij die de gedachte alleen al weglachen.
Maar José De Cauwer had het vorige week bij het rechte eind: Remco is fout begonnen. Zo ontzagwekkend sterk, dat hij de komende jaren alles en iedereen zou verpletteren. Dacht men. Dat is het omgekeerde van de normale weg. Een talent als Evenepoel moet kunnen rijpen tot wasdom en leeftijd en pas dan weten we wat hij kan.
Vergeet even Pogacar en Bernal en dan zie je dat alle voorgaande Tourwinnaars al richting dertig gingen – of al zover waren – vooraleer ze de opperste kroon op hun hoofd zetten. Froome, Contador, Indurain, Armstrong, Thomas, Wiggins, noem maar op.
En dus is een portie realisme nodig rond Evenepoel. Eer hij de leeftijd heeft van die heren, zijn we al vijf jaar verder. Hij moet vergeten dat hij aan de start staat om te winnen. Pers en publiek ook.
Daarom denken we voor de komende Vuelta aan vier scenario’s, die we elk als succesvol beschouwen. Ze worden steeds zwaarder, naargelang zijn fysieke en mentale gesteldheid.
Scenario 1: Evenepoel rijdt de Vuelta uit. Punt.
Uitrijden. Niet meer, niet minder. Dat is de basis van elk scenario. Hij moet aan zichzelf en de buitenwereld bewijzen dat hij een etappewedstrijd van drie weken in de benen heeft. Op zijn leeftijd is dat feitelijk al lang voldoende. Zonder voorkennis van een Columbiaanse en Sloveense Tourwinnaar, zouden we dat al prachtig gevonden hebben.
Scenario 2: Evenepoel rijdt de Vuelta uit en presteert in de tijdrit op dag 10
Uitrijden blijft een must. Bijkomend scoren in zijn sterkste discipline zou prachtig zijn. Het was beter geweest dat die tijdrit op het einde van de Vuelta stond. Het zou hem veel wijzer maken over zijn staat van paraatheid na 20 racedagen. Maar goed, dit kan ook al tellen.
Scenario 3: Evenepoel rijdt de Vuelta uit, presteert in de tijdrit en knalt in een overgangs- of bergrit
Evenepoel moet zichzelf bewijzen dat hij een zware overgangs- of bergrit aankan. Niet samen met de klassementsmannen, wel in de vlucht. Zijn gezellen controleren en stelselmatig opeten, zoals we hem dat al vaker zagen doen. Het vertrouwen krijgen dat hij ertoe in staat is, dat is de bedoeling.
Scenario 4: Evenepoel rijdt de Vuelta uit, presteert in de tijdrit en doet mee voor de bergtrui
Dit lijkt ons voorlopig het hoogst haalbare traject. Alleen mogelijk als hij nog buskruit voelt na 15 dagen. Hij bewijst zichzelf een dienst door meermaals voor klimpunten te gaan. Dat kan in de vlucht zoals in scenario 3, of door meerdere ontsnappingen. Of – wie weet –door een keertje proberen aan te klampen bij de toppers die strijden voor eindwinst.
Scenario 5… is er niet. Opnieuw: zet het uit je hoofd dat Evenepoel de Vuelta 2022 wint. Renner, ploeg, pers en publiek moeten die gedachte bannen.
Alleen dan bewijzen ze Evenepoel, Quick Step en de Belgische wielervolgers een dienst voor de toekomst.
