Mathieu van der Poel zal zijn kans schoon zien om zijn aantal overwinningen in De Ronde zondag te verdubbelen. Na winst in 2020, is de Nederlander na het afhaken van Wout van Aert plots de enige topfavoriet om ook de editie van dit jaar op zijn naam te schrijven.
Uiteraard was Van der Poel sowieso een topfavoriet. Dat is hij immers altijd als hij ergens aan de start verschijnt. Een natuurtalent zoals maar weinig voorkomt. Dat de renner van Alpecin-Fenix over een uitstekend vermogen beschikt om met een fiets te rijden, stond overigens in de sterren geschreven.
Zo getuigt zijn voormalige leerkracht uit het lager onderwijs vandaag ook in Het Laatste Nieuws. Mathieu was naar haar zeggen al een krak op de fiets sedert het eerste kleuterklasje, wist ze van een collega op te vangen. “En niet zomaar fietsen. Ze stonden hier nogal te kijken toen hij riep: ‘Kijk juf, zonder handen!’.”
GEEN TEAMSPELER
Een ras apart dus die Van der Poel, maar in teamverband lukte het toch niet al te best voor hem. Dat anderen niet over dezelfde kwaliteiten beschikte als hij, kon hem klaarblijkelijk wel enerveren. “Hij zat niet altijd samen in de ploeg met de beste volleyballers of handballers — in zijn ogen konden ze wellicht amper een bal vangen (lacht) — en dan verloor hij wel een keer. Dan kon hij zich kwaad maken.”
Uiteraard was Van der Poel sowieso een topfavoriet. Dat is hij immers altijd als hij ergens aan de start verschijnt. Een natuurtalent zoals maar weinig voorkomt. Dat de renner van Alpecin-Fenix over een uitstekend vermogen beschikt om met een fiets te rijden, stond overigens in de sterren geschreven.
Zo getuigt zijn voormalige leerkracht uit het lager onderwijs vandaag ook in Het Laatste Nieuws. Mathieu was naar haar zeggen al een krak op de fiets sedert het eerste kleuterklasje, wist ze van een collega op te vangen. “En niet zomaar fietsen. Ze stonden hier nogal te kijken toen hij riep: ‘Kijk juf, zonder handen!’.”
GEEN TEAMSPELER
Een ras apart dus die Van der Poel, maar in teamverband lukte het toch niet al te best voor hem. Dat anderen niet over dezelfde kwaliteiten beschikte als hij, kon hem klaarblijkelijk wel enerveren. “Hij zat niet altijd samen in de ploeg met de beste volleyballers of handballers — in zijn ogen konden ze wellicht amper een bal vangen (lacht) — en dan verloor hij wel een keer. Dan kon hij zich kwaad maken.”
