De vierde rit in de Tour de France van 2024 zag Tadej Pogacar de macht grijpen. Op de Col du Galibier bracht hij het masterplan van UAE Team Emirates tot uitvoering. Een masterplan dat Team Visma | Lease A Bike zelf mee hielp ontwerpen.
Het is zaterdag 13 juli in het jaar 2022. Het is broeierig warm in de Franse Alpen. Op het menu staat een Tour-etappe met twee monstercols onderweg: de alom bekende en immer gebruikte Galibier en de Granon, een vreselijk onding dat in de Tour van 1986 voor het laatst was gebruikt – waar Bernard Hinault voorgoed zijn gele trui kwijtspeelde aan ‘The New Kid on the Block’ in grote rondes, Greg LeMond.
Ondanks dat het zo warm is besluiten op weg naar de Col du Télégraphe, de Galibier wordt deze dag dus vanaf de moeilijke zijde aangedaan, Mathieu van der Poel en Wout van Aert de handen ineen te slaan. De crossrivalen hebben een gezamenlijk doel: Van der Poel wil de etappe opleuken en Van Aert is bezig met een masterplan.
Een plan waar niemand dan nog iets van af weet. Team Jumbo-Visma komt dat jaar met twee kopmannen naar de Tour de France: Primoz Roglic - die in 2020 de eindzege op de voorlaatste dag verspeelde aan zijn piepjonge landgenoot Tadej Pogacar – en Jonas Vingegaard, die een jaar later na de vroege tuimelperte van Roglic de uit nood geboren kopman werd, Pogacar verrassend goed bijhield bergop en tweede werd.
Lees ook
Vos tekent contract voor het leven
Het lab van Visma
Vos tekent contract voor het leven
In de winter van 2021-2022 bestudeert men bij de Nederlandse formatie wat de manieren zijn om Pogacar te kunnen kloppen in de Tour van 2022. Wat vaststaat, is dat de Sloveense slokop de editie van 2021 won op een ijskoude dag in de Alpen, waar Dylan Teuns de ritzege meepakte en de Sloveen in de achtergrond minuten ver weg reed van de concurrentie.
De rest van diezelfde Tour is het niveau van Pogacar en Vingegaard gelijk – gaan ze op hoge hoogte fietsen is de Deen zelfs soms net iets beter, zoals op de dag dat de Ventoux – Van Aert zal de rit winnen – twee keer op het parcours ligt.
Dus ontwikkelt Jumbo-Visma een concept. Het idee: met een zo sterk mogelijk team aan rouleurs en klimmers richting de Tour gaan. Steven Kruijswijk, Sepp Kuss, Primoz Roglic en Jonas Vingegaard vormen het viertal bergop en met Tiesj Benoot, Christophe Laporte, Van Aert en Nathan Van Hooydonck is er ook een kwartet aan serieuze hardrijders, dat ook op een wonderdag goed kan klimmen.
Science fiction
Die dag valt alles op zijn plek: Van Aert zit zoals gewenst mee in de vlucht en beschikt de hele Tour de France over wonderbenen. De alleskunner sleept zich als derde over de hoge top van de Galibier, terwijl in de achtergrond zich een oorlog ontketent.
Het wordt Pogacar versus Jumbo-Visma, want de knechten van de Sloveen zijn op Rafal Majka na allemaal verdwenen. Op de flanken van de Galibier ontvouwt zich een schouwspel dat de beste scenarioschrijvers niet konden bedenken: eerst valt Roglic de gele trui aan, vervolgens Vingegaard en weer omgekeerd. Het blijft maar duren, tot Pogacar zich op de steile pentes van diezelfde Galibier op kop nestelt.
In de vallei laat Van Aert zich terugzakken naar de groep der favorieten om daar het tempo te bepalen en Kruijswijk, Kuss, Roglic en Vingegaard nog één keer heel lang in een zetel te zetten. Op de slotklim is het raak: de Deen demarreert en de gele patron moet lossen. Hij die onverslaanbaar leek en dat al op zo’n jonge leeftijd. Hij is te verslaan. Jumbo-Visma, Van Aert en Vingegaard hebben de code van Pogacar gekraakt.
Later in de Tour zullen ze deze op de Hautacam nog eens kraken. Het recept is hetzelfde: Van Aert wordt op de flanken van de slotklim deze keer bijgebeend door de twee klassementskemphanen en de groene gesel doet zijn werk opnieuw. 
Wortels zijn geplant
Ook in 2023 gaat het op dezelfde manier: drie weken lang spierballen rollen tussen twee teams, waarbij Jumbo-Visma precies weet waar en wanneer het diezelfde code opnieuw gaat kraken; aan het begin van de derde week, eerst in de tijdrit en een dag later in de hitte op hoge hoogte.
Indirect zet de raid van de Nederlandse équipe op 13 juli 2022 een tegenreactie van de Emiraten-formatie in werking. UAE Team Emirates heeft zich in de winter van 2022-2023 namelijk versterkt met Adam Yates. De Brit moet ervoor zorgen dat Pogacar in de Tour op zijn minst één mannetje bij zich heeft wanneer het er écht om draait.
Yates toont zich vanaf de eerste dag met ritwinst en de gele trui goed in vorm, al komt men bij UAE nog steeds mannetjes tekort ten opzichte van Jumbo-Visma, dat deze keer met Wilco Kelderman en Kuss, maar ook weer Van Aert bergop goede steun biedt aan Vingegaard. De Deen zal zijn tweede Tour op rij winnen.
Spiegelen aan het masterplan
Waarom UAE nog steeds mannen tekort heeft bergop? Eerder dat jaar is João Almeida derde geworden in de Giro d’Italia en later dat jaar komt toptalent Juan Ayuso tekort tegen de drietand aan GC-mannen van Jumbo in de Vuelta: Kuss, Roglic en Vingegaard.
Het roer moet om bij UAE en dus komt het met haar eigen masterplan. Om de ploeg, die zal worden omgedoopt tot Team Visma | Lease A Bike, van Vingegaard te spiegelen moet alles kloppen. Nils Politt wordt als rouleur binnen gehengeld, hij neemt de plaats van Vegard Stake Længen in. Tim Wellens moet de Tour gaan rijden, hij is namelijk polyvalent.
Met Pavel Sivakov wordt een ‘tussenman’ binnengebracht: iemand die net niet goed genoeg kan klimmen voor de wereldtop, maar het verlengstuk tussen de rouleurs en de echte klimmers moet zijn. Met Marc Soler hebben ze eenzelfde type erbij, met de vermelding dat als die een topdag heeft hij waanzinnig hard omhoog fietst.
Al het groffe klimgeweld wordt ook naar de Tour gestuurd. Almeida, Ayuso en Adam Yates: allemaal moeten ze in het gelid, voor de grote meester Pogacar. Die in het voorjaar ‘en passant’ even Strade Bianche, de Ronde van Catalonië en Luik-Bastenaken-Luik meepakt om als training voor de Tour de Giro d’Italia te rijden, daar zes etappes en de roze trui te winnen en alsnog schijnbaar uitgerust in Firenze aan de start verschijnt.
Pogacar krijgt een nieuwe trainer: Iñigo San Millán wordt ingeruild voor Javier Sola en de resultaten dit jaar zijn al verbluffend. De Sloveen kent amper slechte momenten meer, doet het in de Giro op hoge hoogte magistraal goed en lijkt ook de hitte beter te kunnen beheersen. Is de totaalmachine dan nu compleet?
What goes around, comes around
Het is dinsdag 2 juli in het jaar 2024. Het is niet schandalig warm in de Italiaanse en Franse Alpen. Op het menu staat een Tour-etappe met één monstercol onderweg: de alom bekende en immer gebruikte Galibier, deze keer vanaf de iets gemakkelijkere zijde.
Deze Tour is alles anders. Vingegaard is aan de start gekomen met een resem aan vraagtekens; zijn laatste koersdag was de vierde rit in de Ronde van het Baskenland, waar hij en vele anderen zo genadeloos hard vielen. Het verdict: een longkneuzing, klaplong en meerdere gebroken ribben.
UAE wil testen hoe het staat met Vingegaard, juist op zijn terrein: de hoge hoogte, ver boven de 2.000 meter. Wat in het voordeel van Pogacar spreekt? Zowat alles, maar ook de temperatuur. Die is net wat milder met 18 à 19 graden, dat ligt hem toch wat beter dan de temperaturen richting de 30 graden.
De Emiraten-formatie brengt haar plan tot uitvoering. Politt rijdt zich de hele dag een slag in de rondte, waarna Wellens op de eerste stroken van de Col du Lautaret – zo heet het eerste deel van de Galibier vanaf Briançon – het tempo verhoogt. Vervolgens zijn Soler en Sivakov aan de beurt. Met name de Russische Fransman haalt stevig uit.
Hoewel Adam Yates niet gigantisch in orde blijkt wanneer we echt de hoogte in gaan, staan Ayuso en met name Almeida op. Roglic (rijdend voor Red Bull-BORA-hansgrohe en dus geen ploeggenoot meer van Vingegaard) moet bijna passen en veel andere grote namen zijn er al af. 
Er is nog één kilometer om iets te doen aan Vingegaard. En dat is alles wat Pogacar nodig heeft. Vanaf het moment dat hij versnelt op 837 meter van de top, tot aan de daadwerkelijke Souvenir Henri Desgrange heeft ‘Pogi’ 2 minuten en 1 seconde nodig. Een gemiddelde van 24,9 kilometer aan het uur op deze percentages, het zou verboden moeten zijn.
Vingegaard rijdt 23,4 kilometer per uur, legt dezelfde strook in 2 minuten en 9 seconden af en verliest in de afdaling nog meer tijd. Hij is te verslaan. UAE Team Emirates en Pogacar hebben de code van Vingegaard gekraakt. What goes around, comes around…
