Het wegseizoen is ten einde en dat betekent dat het lijstjestijd is. We delen deze maand 6 awards uit en de eerste van zes categorieën is ‘Tegenvaller van het Jaar’. Breng je stem uit en laat weten wie jij de tegenvaller van het jaar vond!
We hebben ze ieder jaar: torenhoge verwachtingen. Van koersen, van renners, van ploegen, van vetes binnen de wielrennerij. Er is bijna niets mooier dan toeleven naar een bepaalde wedstrijd, om dan vast te stellen dat iets voldeed aan de verwachtingen ofwel ongelooflijk tegenviel. En vaak zit er maar weinig nuance tussen.
Wie vond de redactie van Wielernieuws.be nou de tegenvallers van het jaar? Wij nomineren er vijf, jij maakt uiteindelijk de keuze wie het wordt!
PETER SAGAN
Jarenlang was Peter Sagan iemand waar je niet omheen kon in het peloton. Figuurlijk sowieso niet, maar letterlijk soms ook niet. Sinds 2019, toen de Slowaak nog wel een Tour-rit en de groene trui won, is het echter vrijwel niets meer voor de drievoudig wereldkampioen.
En dat is zonde, want Peter de Grote was een smaakmaker in een tijd waarin de wielersport het qua toppers die koers wilden maken niet erg breed had. In de huidige periode, waarin de jongere garde de klassiekers weer tot ware kunststukjes verheffen, zou de jonge Sagan beter hebben gepast. Daar zijn we zeker van.
Opdat we hopen dat in 2023 de oude, fitte, gemotiveerde Peter Sagan weer op durft te staan.
LOTTO-SOUDAL
Jazeker, een hele ploeg in deze lijst. Terwijl ondanks deze nominatie één van de renners van Lotto-Soudal later maar liefst twee keer aan bod komt, bij andere awards. Eigenlijk zou de degradatie naar het Pro Continentale niveau al genoeg moeten zijn voor een nominatie bij Tegenvaller van het Jaar.
Maar het is meer: het niet uit de verf komen van Caleb Ewan, nog steeds moeten vertrouwen op die paar machtsexploten van Thomas De Gendt per jaar, Philippe Gilbert die op geen enkele manier tot zijn recht kwam binnen de ploeg, Tim Wellens idem, jonge talenten die de stap niet maken die ze op grond van hun prestaties bij de beloften wel ‘zouden moeten maken’; welke druppel deed de emmer in 2022 overlopen?
De soap rond CEO John Lelangue en het moddergooien tussen hem en oud-ploegleider Marc Sergeant onderstreepte dat het bij de Loterijploeg – die co-sponsor Soudal volgend jaar hoofdsponsor van de Quick-Stepformatie wordt – helemaal niet goed zit en er een frisse wind moet gaan waaien.
PRIMOZ ROGLIC
Het is wat: heb je vijf overwinningen, allemaal op World Tour-niveau, op jouw palmares staan in 2022, gooit de redactie van Wielernieuws.be je even in de mix voor Tegenvaller van het Jaar. Het enige wat je dan kunt zeggen, is dat het ‘normale’ niveau van Primoz Roglic schandalig hoog ligt. Met winst in de zevende etappe en het eindklassement van Parijs-Nice, een ritzege in de Ronde van het Baskenland, eindwinst in het Critérium du Dauphiné (zonder ritwinst weliswaar) en de ritzege in de vierde etappe van de Vuelta a España zouden de meesten niet hoeven klagen.
Het grote doel, na drie keer de Vuelta te hebben gewonnen, was dit jaar echter opnieuw Tour-winst voor de Sloveen. Hoewel hij uiteindelijk een belangrijke rol speelde in het onttronen van zijn landgenoot Tadej Pogacar, was Roglic niet de schakel in de Jumbo-Vismaploeg die hij zelf had willen zijn. Na ook een tegenvallende Vuelta schoot er niet veel meer over voor Rogla.
Julian Alaphilippe
De Fransman van Quick-Step Alpha Vinyl werd zowel in 2020 als in 2021 wereldkampioen. In zijn eerste jaar in de regenboogkleuren kon Juju niet echt spreken van een tegenvallend seizoen, met zeges in onder meer de Waalse Pijl en de eerste rit van de Tour de France. Toch was het voor Alaphilippe-begrippen ietwat karig.
De wereldkampioen van Leuven 2021 leek echter een totaal ander iemand. Als we het hebben over ‘De Vloek van de Regenboogtrui’, mogen we dat toch wel toepassen op Julians 2022. Met enkel winst in de tweede rit van de Ronde van het Baskenland en de openingsetappe van de Ronde van Wallonië mogen we niet spreken van een goed jaar.
Zware valpartijen – zowel in Strade Bianche, als in Luik-Bastenaken-Luik en later de Vuelta a España – gooiden roet in het Franse eten. De puncheur mag van ‘geluk’ spreken dat hij twee jaar lang wereldkampioen was, anders was de regenboogtrui niets om van te genieten geweest voor Alaphilippe.
Mathieu van der Poel
Het is wat we in de inleiding stelden; we hebben ze ieder jaar: torenhoge verwachtingen. Als we toch van één smaakmaker in het huidige peloton meer willen zien dan we de afgelopen jaren steevast zien, is het Mathieu van der Poel. Voor de kwaliteiten die hij heeft, willen we hem graag het hele jaar op topniveau aan het werk zien.
En dus staat de winnaar van de Ronde van Vlaanderen in dit lijstje en dat is eigenlijk te gek voor woorden. Tel daarbij op dat hij met het winnen in Hongarije ook nog de eerste roze truidrager van de Giro d’Italia werd.
Daar tegenover staan een enorm tegenvallende Tour de France, een half in het water gevallen voorjaar door blessures en een nachtmerrie van een WK, waarbij het meer ging over de hotelkamers dan de koers. Wellicht wordt het voor Matje eens tijd om het crossen en mountainbiken uit de weg te ruimen en in de winter wat meer pauze te nemen, om een heel wegseizoen goed te zijn. Wie houdt hem dan tegen om wereldkampioen te worden in Glasgow?
STEMMEN MAAR!
Vier renners en één ploeg: dit is ons verdict. Laat weten wie jij uit dit rijtje de tegenvaller van het jaar vond en op 10 november maken we de winnaar bekend van een categorie die je dus liever niet wint.
De volgende categorie die dan vanaf 11 november aan bod komt, is Moment van het Jaar. Wij kunnen niet wachten!
