Op de eerste dag van de Ronde van Zwitserland hebben enkele Belgen zich meteen laten opmerken. Remco Evenepoel toonde met een late aanval dat hij klaar is om voor de eindzege in het klassement te gaan strijden. Daarnaast sprong vooral de prestatie van Ilan Van Wilder in het oog.
Evenepoel's ploegmaat bij Quick-Step Alpha Vinyl hield goed stand in het groepje met favorieten dat voor de dagzege streed en na een late uitval legde hij zelf beslag op een mooie zesde plaats. Een knappe prestatie voor Van Wilder, zeker gezien het parcours dat hij heeft afgelegd. Tijdens Luik-Bastenaken-Luik kwam hij namelijk zwaar ten val. Daarbij liep de 22-jarige onder meer een kaakbreuk op, waardoor een lastige revalidatie volgde.
Op de webstek van zijn werkgever doet Van Wilder nu zijn relaas over die moeilijke periode. "In de eerste dagen na de crash kon ik niet eten. Mentaal gezien was het ook erg zwaar. Maar ik kon de knoop weer snel omdraaien. Na een week kon ik weer stilletjes fietsen, dus ging het weer de goede richting op. Ik had in het begin wel veel pijn aan mijn kaak, zeker bij het geeuwen. Het duurde vijf à zes weken alvorens de pijn weg was en ik alles weer kon eten. Dus die eerste weken waren echt het zwaarst."
HONGERKLOP
Uiteindelijk kon Van Wilder geleidelijk aan zijn trainingswerk verzwaren en trok hij ook met de ploeg met op stage aan de Sierra Nevada. Maar ook tijdens het fietsen ondervond hij nog de naweeën van zijn kaakbreuk. "Toen ik de schokken niet meer zo fel voelde, kon ik langere trainingssessies afwerken. Maar ook eten op de fiets was moeilijk. Ik moest alles halen uit het drinken. Ik probeerde ook een banaan te eten, maar dat was eveneens moeilijk. Na twee uur op de fiets kreeg ik meestal een hongerklop. Gelukkig ging dat snel beter."
