Sinds zijn zege in Milaan-Sanremo lijkt 'the sky is the limit' van toepassing op Matej Mohoric. De Sloveen toonde zich al een steengoed renner maar die klassieke zege lijkt alle deuren te openen. Vooral de fenomenale afdaling van Mohoric gaat nog steeds over de tongen. In HLN blikt de Sloveen uitgebreid terug op zijn zege maar ook over zijn jeugdjaren. "Ik ben eigenlijk altijd redelijk roekeloos geweest maar op een bepaald moment ben je het vallen wel beu. Vooral bij de juniores lag ik vaak tegen het asfalt." SPECIALE HULPSTUKKEN In zijn jeugdjaren zocht Mohoric wel vaker de limieten op, zo bewijst volgend voorbeeld. "Toen ik jong was, deden wij veel afdalingen. We hebben toen één keer onze armen en benen beschermd met speciale hulpstukken, ik wilde zien hoe snel ik de bochten kon nemen, tot ik zou vallen. En uiteindelijk kwam dat moment ook, dat was voor mij wel mindblowing." Er lijken steeds maar nieuwe, steengoede Sloveense renners bij te komen en daar is één duidelijke reden voor volgens Mohoric. “Er is een echte sportcultuur in het land. Elk kind doet aan sport. Op woensdagnamiddag, op vrijdag. Voetbal, basketbal, elke stad heeft een zwembad met olympische afmetingen. Veel kinderen dromen ervan om een topsporter worden. En nu is er wielrennen.”
