Komt er na 15 jaar eindelijk een Belgische opvolger voor Tom Boonen? Die kans is ruimschoots aanwezig want Wout van Aert verschijnt aanstaande vrijdag als grote favoriet voor de groene trui aan de start in de Tour de France. De smaakmaker van Jumbo-Visma heeft inmiddels al een fraai palmares verzameld in La Grand Boucle, al schuilde achter die successen minstens zoveel drama.
VAN HEMEL NAAR HEL
Het grote Tour-debuut van Van Aert komt er in 2019. Na een meer dan behoorlijk eerste voorjaar in loondienst van Jumbo-Visma bevestigt de Kempenaar met een sterk Criterium du Dauphiné, waarin hij onder meer de puntentrui wint. Toch wordt op voorhand duidelijk dat de toen 24-jarige Van Aert vooral in dienst zal moeten werken. De Nederlandse formatie mikt immers op een goed klassement met Steven Kruiswijk (die uiteindelijk ook derde zal worden) en op sprintzeges met Dylan Groenewegen, op dat moment nog één van de snelste mannen in het mondiale wielrennen.
Bovendien is het in de eerste rit, nota bene op Belgische bodem met aankomst in Brussel, ploegmaat Mike Teunissen die verrassend naar de zege kan snellen. Van Aert zakt daardoor nog wat verder weg in de pikorde, maar daar leiden zijn prestaties allerminst onder. Daags nadien is hij in de ploegentijdrit de grote motor bij het winnende Jumbo-Visma. En in rit 10 krijgt Van Aert de kans om zelf voor de dagzege te sprinten. Die grijpt hij met beide handen. Zijn eerste Tour-zege levert meteen bovenstaande iconische foto op, waarbij de andere topsprinters stomverbaasd (kijk vooral naar Elia Viviani) toekijken hoe Van Aert triomfeert.
Maar zijn eerste Ronde van Frankrijk zal eindigen met één van de grootste drama's in zijn carrière tot dusver. Tijdens de tijdrit in Pau gaat Van Aert van start als één van de schaduwfavorieten. Bij één van de laatste bochten blijft hij echter aan een nadarhek haken. De Kempenaar loopt een open wonde van liefst 21 centimeter op, zijn pezen scheuren volledig af. Hij schreeuwt het uit van de pijn. "Het duurde in mijn beleving superlang voor de dokters en ambulances er waren. Maar ik lag op bloedheet asfalt en het was precies of ik levend aan het verbranden was", zal hij er later over zeggen.
Zijn eerste Tour zit er logischerwijs meteen op en in een lokaal ziekenhuis wordt hij geopereerd. Maar die operatie verloopt niet geheel naar wens, enkele dagen later gaat hij in Herentals opnieuw onder het mes. Even wordt zelfs gevreesd voor het verdere verloop van zijn carrière. Van Aert laat zich echter niet kisten en begint aan een zware en maandenlange revalidatie. Daarbij zoekt hij ook de hulp op van een mental-coach. En de inspanningen van Van Aert lonen. Eind dat kalenderjaar kan hij al zijn comeback maken als crosser en enkele weken later knoopt hij op eigen bodem in Lille weer aan met een overwinning. 2020 moet zijn jaar van de terugkeer worden en zo geschiedt ook.
WERELDTOPPER EN NIEUW DRAMA
Wanneer de omgegooide wielerkalender na de eerste corona-lockdown hervat wordt, blijkt dat de valpartij hem alleen maar sterker heeft gemaakt. In aanloop naar zijn tweede Tour maakt Van Aert definitief de aansluiting met de wereldtop door onder meer de Strade Bianchi en Milaan-Sanremo te winnen, terwijl hij ook zijn tweede groene trui in de Dauphiné pakt. Die hoogvorm kan hij vervolgens in La Grande Boucle bevestigen. In Privas pakt hij na vijf koersdagen opnieuw een ritzege, twee dagen later doet hij er na een waaierspektakel nog eentje bovenop. Dan al wordt duidelijk dat hij over de nodige capaciteiten beschikt om op een dag beslag te leggen op de groene trui.
Maar dat groen komt voorlopig niet in de plannen van Jumbo-Visma voor, de Nederlandse ploeg zet alles op geel met Primoz Roglic. En ook in dienst van zijn Sloveense ploegmaat weet de Belg indruk te maken. Zo toont Van Aert dat hij bergop meer dan behoorlijk zijn streng kan trekken. Wanneer hij zich op kop zet van de geel-zwarte klimtrui rijdt hij er begenadigde klimmers als Egan Bernal en Nairo Quintana vanaf. In de bijzonder lastige 18de rit legt hij zelfs beslag op de derde plaats. En zo gidst hij Roglic, die de gele trui al een tijdje in handen heeft, in een zetel naar de beslissende tijdrit.
Maar daags voor de aankomst in Parijs valt het masterplan van Jumbo-Visma helemaal in duigen. De lastige tijdrit met aankomst op La Planche des Belles Filles gaat nochtans veelbelovend van start voor de Nederlandse formatie. Van Aert zet als eerste een toptijd neer en vervolgens doet ploegmaat Tom Dumoulin nog beter. Maar na de eerste tussentijden van de favorieten is het plots code rood. Uitdager Tadej Pogacar vliegt als een straaljager over het parcours, terwijl Roglic met zijn loszittende tijdrithelm helemaal kraakt. Uiteindelijk wint Pogacar met een kleine twee minuten voorsprong op zijn landgenoot. Ruim voldoende om zijn eerste Tour te winnen. En ruim voldoende om Jumbo-Visma in een diepe rouw te dompelen.
HEILIGE DRIEVULDIGHEID
Nog geen jaar later wil de ploeg van manager Richard Plugge dan ook revanche nemen voor het drama op La Planche des Belles Filles. Opnieuw met Roglic als uitgesproken kopman en met Van Aert in de rol van superknecht. In de eerste week mag de Kempenaar wel ook regelmatig zijn eigen kans geven en is hij meermaals in het offensief terug te vinden met eeuwige rivaal/brother in arms Mathieu van der Poel. Hij staat zelfs een tijdje op de tweede plaats in het klassement, maar slaagt er net niet in om de gele trui te dragen. Ondertussen slaat het noodlot echter weer toe bij Jumbo-Visma.
In de derde rit komt Roglic zwaar ten val. De Sloveense kopman probeert in eerste instantie om door de pijn te rijden, maar moet enkele dagen later toch de remmen dichtknijpen. Opnieuw verdwijnt de gele droom als sneeuw voor de zon. Dit keer pakt het echter niet zo slecht uit voor Jumbo-Visma. Jonas Vingegaard toont zich immers een uitstekende wisselkopman voor het klassement en legt uiteindelijk beslag op een knappe tweede plaats. Maar vooral Van Aert gaat helemaal los nu hij bevrijd is van zijn knechtenrol.
In de 11de rit met een dubbele beklimming van de mythische Mont Ventoux trekt hij mee ten aanval, iets wat met de aanwezigheid van Roglic onwaarschijnlijk zou zijn geweest. Stuk voor stuk rijdt Van Aert zijn mede-vluchters aan grot en klimt hij zich naar één van de mooiste zeges uit zijn carrière tot dusver. Maar zijn honger is daarmee niet gestild. Op de voorlaatste dag wint de Kempenaar met overmacht de tijdrit en daags nadien sprint hij zowaar naar de zege op de Champs d'Elysees. Een massasprint, een tijdrit én een bergetappe winnen in ééndezelfde Tour ... enkel de grootste wielerlegendes deden hem dat voor.
VOL VOOR GROEN
Door die straffe prestaties besluit men bij Jumbo-Visma om de plannen bij te stellen. Ook in 2022 mikt men op de eindzege met Roglic of zelfs Vingegaard, maar daarnaast krijgt Van Aert dit keer alle steun en ruimte om vol voor de groene trui te gaan. Het feit dat jongens als Christophe Laporte en Nathan Van Hooydonck in de Tour-selectie de voorkeur krijgen om types die beter klimmen zoals Robert Gesink en Rohan Dennis (weliswaar niet volledig fit), is veelzeggend. "Wout verdient voldoende steun in zijn jacht op ritzeges en de groene trui", aldus sportief directeur Merijn Zeeman bij de bekendmaking van die selectie.
Van Aert zal zijn koers hierdoor wel anders moeten aanpakken. De renner zelf immers al verstaan dat hij zich nu ook gaat smijten in de tussensprints, iets wat hij de voorbije jaren doorgaans aan zich voorbij liet gaan. Dat hoeft echter geen nadeel te zijn, zeker niet voor de koersliefhebber. Zo zal Van Aert zeker in de eerste week nog vaker in beeld rijden. Al brengen die (tussen)sprints ook de nodige risico's met zich mee. Het wordt dus vooral zaak om recht te blijven en een nieuw Tour-drama te vermijden. Daar hebben ze er bij Jumbo-Visma al genoeg van gehad ...
🇫🇷 #TDF2022
— Team Jumbo-Visma cycling (@JumboVismaRoad) June 21, 2022
From 🇩🇰 to 🇫🇷!
Our team for the upcoming Tour de France⤵️ pic.twitter.com/7ekdS2w0II
