De verrassing dit weekend was zonder twijfel de ontknoping in de Cadel Evans Road Race, de allereerste eendagswedstrijd van de WorldTour dit seizoen. Niet de grote kanonnen als Michael Matthews of Caleb Ewan zetten de slotsprint naar hun hand, wel de 22-jarige onbekende Marius Mayrhofer. En het wordt nog straffer, want de Duitser won tot dan nog geen enkele koers in zijn profcarrière. Zelfs niet bij de beloften.
De 22-jarige renner van Team DSM sprintte in Australië dus naar zijn allereerste zege ooit, en dat was dan meteen een dikke vis. Van een binnenkomer gesproken. “Bij de beloften kon ik nooit winnen, nu schiet ik eindelijk eens raak. Dit betekent heel veel voor mij", vertelde Mayrhofer achteraf.
Mayrhofer maakte drie jaar deel uit van de jongerenploeg van Team DSM, vorig jaar maakte hij dan de overstap naar de profs bij diezelfde ploeg. Hij sprokkelde enkele top tien-plaatsen kleinere rittenkoersen, maar verder kwam hij nog niet. 
DROMEN KOMEN UIT
Dit seizoen begon hij uitstekend met een 21ste plaats in het algemeen klassement van de Tour Down Under en één week later deed hij daar in de wedstrijd ter ere van Cadel Evans nog een fameuze schep bovenop. "Ongelofelijk dit", zei Mayrhofer aan Belga die ook zijn team de hemel inprees. "De ganse dag waren ze in de weer en leverden ze geweldig werk. Die helling op het lokale circuit was zwaar, maar ze loodsten me er over en dankzij hen zat ik telkens vooraan. Ik moest geen trap te veel geven en had daardoor nog voldoende energie in de finale."
"Ik droomde al lang van een overwinning, nu is het prijs hier in Australië. In de Tour Down Under reden we al goed samen als team, maar bleef een resultaat uit. Nu hebben we toch die zege te pakken!"
Toch mag de zege geen heel grote verrassing zijn, want we kunnen Mayrhofer kennen. Op het WK op de weg voor junioren in Innsbruck in 2018 was hij namelijk de voornaamste belager van Remco Evenepoel. Hij was de laatste renner die in het zog kon blijven van de ontketende Belg en zou uiteindelijk zilver veroveren, op 1'25" van de nieuwe Belgische wereldkampioen. En wie de Aerokogel ook maar een beetje kan volgen, dat moet wel een sterke beer zijn.
