We zitten inmiddels alweer enkele weken in het wielervoorjaar, maar zaterdag beginnen we aan het echte grote werk. Zo staat met Milaan-Sanremo immers het eerste monument van het jaar op het programma.
Milaan-Sanremo, ook wel La Primavera of La Classicissima genoemd, stond tot over een paar jaar geleden nog te boek als een echte sprinterskoers. Het is dan dan ook geen wonder dat de snelle benen van Erik Zabel, Mark Cavendish, Oscar Freire of andere Cipollini’s allemaal op de erelijst prijken. Van wat een echte rassprinter kan worden genoemd is Arnaud Démare evenwel de laatste in het lijstje.
Die overwinning dateert intussen al van 2016. Daarna valt er geen enkele sprinter meer te bespeuren op de erelijst, hoewel er ook in het verleden zeker al eens een niet-sprinter op het hoogste schavotje belandde. Denk bijvoorbeeld aan Paolo Bettini (2003) of Fabian Cancellara (2008).
Mannen als Julian Alaphilippe, Wout van Aert, Mathieu van der Poel en Tadej Pogacar hebben het koerslandschap echter volledig herschapen en krijgen we de laatste jaren een heel andere koers dan voorheen. Enkel die laatste ontbreekt overigens nog op de lijst met overwinnaars in Sanremo. Wij kijken alvast even terug naar hoe het de voorbije edities is gegaan.
2017: Sagan laat het liggen
In 2017 waren Peter Sagan, Michal Kwiatkowski en Julian Alaphilippe erin geslaagd om zich na de Poggio van het peloton te ontdoen. Met drie gingen ze naar de streep, waar Sagan op voorhand al gewonnen leek. De benen van de Slowaak leken echter leeg te lopen en liet hij zo zijn beste kans op glorie in Sanremo liggen, Kwiatkowski profiteerde optimaal.
2018: De laatste Italiaan
In 2018 konden we met Vincenzo Nibali de laatste Italiaanse zege laten optekenen. Op de Poggio kon niemand zijn verschroeiende demarrage beantwoorden en hield hij zijn inspanning vol tot op de streep. Caleb Ewan won met overmacht de pelotonsprint, die dus evenwel om de tweede plaats ging. In aanloop naar de Poggio kwam Mark Cavendish in deze editie overigens bijzonder zwaar ten val.
2019: Alaphilippe pakt revanche, domper Naesen en Van Aert
Als revanche voor twee jaar eerder weet Julian Alaphilippe in 2019 dan toch te triomferen op de Via Roma. Hij is duidelijk de sterkste uit een elitegroepje, waar Oliver Naesen zuur tweede eindigt en een op dat moment nog niet al te ervaren Wout van Aert als zesde over de streep komt.
2020: Van Aert doet België dromen
Nog niet al te ervaren, want dan pas bezig aan zijn tweede voorjaar op de weg. Een jaar later heeft Van Aert echter duidelijk al genoeg geleerd want trekt hij opnieuw met Alaphilippe richting de streep. Deze keer kunnen ze het onder hun tweetjes uitvechten en is het Van Aert die zijn eerste monument pakt, een week na zijn eerste klassieke zege in Strade Bianche. Een nieuwe Belgische chouchou is definitief geboren.
2021: Stuyven met de stunt
Een eerder atypische raceverloop wat de laatste jaren betreft. Een omvangrijke groep komt over de Poggio, waar Jasper Stuyven zijn moment ziet. Onze landgenoot blijft nog net de sprintende groep voor, ook met dank aan Soren Kragh Andersen die hem even kwam vergezellen en onbaatzuchtig tempo maken. De Deen wordt nog ingehaald, Stuyven niet. België wint opnieuw!
2022: Bibberen en beven met Mohoric
De eerste deelname van Tadej Pogacar, het hoeft dus niet te verbazen dat het loeihaard ging op de Poggio. Desondanks komt het in de afdaling toch terug samen, afgezien van één man: Matej Mohoric. Met doodsverachting stort die zich naar beneden, met zijn befaamde ‘dropper’. De Sloveen zingt het uit tot aan de meet.
2023: Meedogenloze Van der Poel
Ook in 2023 kregen we het typische script, met alle prominenten vanvoor in koers. Om dan als Mathieu van der Poel zijnde nog zo te kunnen wegkletsen van Pogacar, Van Aert en Ganna, het is weinigen gegeven. Toch deed de Nederlander het en pakte hij zo zijn tweede monument. Van Aert eindigde voor de derde keer al op het podium.
