Het was een tijd geleden, maar Roger De Vlaeminck liet nog eens van zich horen. Al was hij minder scherp dan voorheen. Dat is eigenlijk ook het geval met zijn fysieke toestand, zo zegt hij zelf.
77 jaar
Zo is De Vlaeminck beschaamd om met de polo – en dus blote armen – op de foto te gaan. Hij heeft intussen ouderdomsvlekjes op de armen. “Ik ben daar beschaamd over. Dju vent, ik ben er slecht van dat ik nu in één keer zo oud ben geworden”, jammert hij tegenover Het Nieuwsblad. 77 jaar is hij intussen, dan lijkt hij nog best fit te zijn.
“Dat kan goed zijn, maar toch. Ik weet dat ik nog veel kan. Ik probeer – als het droog weer is – om drie keer in de week te gaan fietsen. De koersfiets lukt niet meer met mijn nek, maar op de mountainbike doe ik twintig, dertig of maximum veertig kilometer”, aldus De Vlaeminck Als ik niet kan fietsen ga ik wandelen in het bos. Een vast toertje van vijf kilometer.”
Maar fysieke ongemakken, en daarbij ook de mentale vermoeidheid, spelen toch op. “De laatste tijd heb ik ’s nachts last van draaiingen. Dan denk ik direct het ergste: het zal toch geen tumor zijn? Gelukkig waren het maar kristallen in mijn oren. Ook iets dat te maken heeft met de leeftijd. Maandag moet ik daarvoor naar de specialist.”
Jonge liefde
De Vlaeminck kan het absoluut niet vatten dat hij intussen deze leeftijd heeft bereikt. Vol nostalgie kijkt hij terug. “Zeven-en-tsjeventig, vent. Ik vraag me soms: waar is al die tijd naartoe? Hoe rap is dat niet gegaan? Walter Godefroot is ondertussen 81 jaar, Eddy Merckx is er 79. Dat zijn nogal getallen, hé.”
Gelukkig is er wel nog zijn vriendin Peggy die hem toch nog wat jonger doet voelen. Zij is 50 jaar. “Dat helpt mij enorm. Ik heb zoveel geluk met Peggy, vent. Een jong meisje van 50 jaar. Lief, mooi en tien keer slimmer dan ik. Dat zegt veel, hé. Neen, in de liefde voel ik de leeftijd niet. We vrijen nog geregeld. Dju vent, ik heb chance”, lacht De Vlaeminck.
