Dens was goed bij te pinken toen het peloton in de laatste twee rondes flink versnelde en een eenzame vluchter opraapte om voor de gouden medaille te strijden. “Dat aanvoelen is iets wat ik goed kan en dat heb ik al getoond op de kampioenschappen. Scratch is op mijn lijf geschreven en ik amuseer mij erin. Het komt er dan ook uit wanneer ik koers. Ik denk niet te veel na, en dat zorgt ervoor dat ik er elke keer dichtbij ben”, zei Dens daar achteraf over tegen Sporza.
DUBBEL GEVOEL
Nochtans had het volgend de renner nog beter kunnen uitvallen. "Ik zat eigenlijk te ver, ik rij een goed genoege sprint om te winnen. Met mijn voorbereiding heb ik lang getwijfeld en veel overlegd met dokters en trainers. Als ik kwam was het alleen om mee te doen voor de zege. Achteraf gezien heb ik de goede keuze gemaakt", is hij tevreden en kritisch tegelijk.Dens was zeer tevreden met zijn bronzen plak, maar blijft toch ook met een dubbel gevoel zitten. "Ik heb nu al drie keer achteraf het gevoel gehad dat ik kon winnen, ik hoop echt dat het er ooit van komt. Gelukkig ben ik nog jong", besluit Dens hoopvol voor de toekomst.”