Sven Vanthourenhout heeft zijn laatste opdracht als bondscoach van de Belgische nationale wielerploeg vervuld. Het werd deze keer geen medaille in de elitemannen race, en zo vertrekt Vanthourenhout met 99 en net geen iconische 100 medailles.
Dankbare selectie
Desalniettemin een palmares om van te duizelen, uiteraard. Wie wo wie durft het aan om in zo iemand zijn voetsporen te treden. Dat is nu de grote vraag. Al moeten we wat Vanthourenhout betreft ook wel meteen nuanceren, dat deed hij zelf overigens ook. Want ook hij beseft maar al te goed met wat voor middelen hij aan de slag kon.
En dan hebben we het uiteraard over de overvloed aan megatalent waarmee Vanthourenhout de afgelopen jaren deze successen heeft behaald. Een wonderboy als Remco Evenepoel, een alleskunner als Wout van Aert, en België dat in zijn geheel het meest dominante crossland is, althans bij de mannen.
Dan spreken we nog niet eens over andere toppers of medaillisten als Jasper Philipsen, Tim Merlier – net nog Europees kampioen geworden – Alec Segaert, Eli Iserbyt of Thibau Nys. Want uiteraard had Vanthourenhout ook de leiding van de nationale crossploeg. Al zal deze job nu worden opgesplitst in veldrijden en wegwielrennen.
Twijfel bij de bond
De Belgische wielerbond heeft dus twee openstaande vacatures, al lijkt er een zeer grote kans te zijn dat Angelo De Clercq het veldrijden op zich zal nemen. Hij was tot op heden al assistent van Vanthourenhout in de cross. Voor de positie als bondscoach op de weg ligt het evenwel wat moeilijker. Of heeft zich net de ideale oplossing aangeboden?
Er lijkt toch wel wat twijfel te heersen bij de bond. Anders zou men immers kunnen stellen dat de oplossing al enkele weken/maanden voorhanden lag. Namelijk Serge Pauwels – momenteel assistent-bondscoach – een rijtje op te schuiven tot selectieheer. Sowieso behoort hij wel tot de kandidaten, maar blind vertrouwen lijkt er alvast niet te zijn.
Pauwels zelf stak zijn ambitie bovendien niet onder stoelen of banken. "Ik heb al een viertal jaar kunnen meelopen met Sven en ik heb veel jeugdrenners zien passeren. Veel gasten zijn nu al toppers bij de profs. We hebben al een goed gesprek gehad. We zien dus wel wat het wordt, maar ik zou het graag doen.”
Duidelijke taal die dus tot op heden geen gevolg kreeg. Vervolgens doken er andere namen op als Greg Van Avermaet en sinds kort ook die van Sep Vanmarcke. Echter wisten zij te onthullen dat de federatie hen nog niet had gecontacteerd. Al bleef die laatste toch ook wel mysterieus.
“Ik kan er voorlopig nog geen antwoord op geven. Dat is nu nog niet aan de orde. Volgens mij wilde de bond eerst het WK afwerken en dan pas naar de toekomst kijken." Speelt er daar iets met Vanmarcke? Het zou best kunnen, maar intussen krijgt hij wel bijzonder stevige concurrentie.
Gilbert treedt naar voren
Enter: Philippe Gilbert. Een ideale kandidaat, zo lijkt het. Vooraleerst al om dat de ex-wereldkampioen toch nog altijd een groot aanzien geniet binnen de wielersport. Geen onbelangrijk gegeven qua status voor hét wielerland dat België toch is. Noodzakelijk is dit echter niet.
Wel kan Gilbert zijn status gebruiken om makkelijker de bovenhand te nemen op de renners. Met Vanthourenhout verliep dit perfect, maar zoals u ongetwijfeld uit eigen ervaring ook wel weet, een nieuwe baas wordt niet zomaar met diezelfde open armen ontvangen.
Van Aert, Evenepoel & co hebben ongetwijfeld het nodige respect voor iemand als Gilbert, die ook in staat moet worden geacht om de nodige lijnen uit te zetten op kampioenschappen, daarover dadelijk meer.
Tweetalig
Eerst stippen we een ander cruciaal punt aan waardoor Gilbert als zeer geschikte kandidaat worden aanzien. Zo beheerst hij immers perfect de Nederlandse en Franse taal. Zoals u weet niet onbelangrijk in ons op dat vlak atypische kleine land.
Renners kunnen zich op die manier meteen meer persoonlijk aangesproken voelen, en belangrijker: misverstanden op basis van communicatieproblemen kunnen tot een minimum worden beperkt. Zeker wanneer er harde knopen moeten worden doorgehakt of gevoelige gesprekken moeten worden gevoerd een groot voordeel.
Een pak koerskennis
Tot slot komen we terug uit bij de kennis van Gilbert. Zoals gezegd moet hij normaliter capabel zijn om koersen perfect uit te lezen. Dat is immers ook als renner een belangrijk onderdeel van het werk, al zeker wanneer je het tot een positief einde (lees: winnen) wil laten komen.
En winnen, dat heeft Gilbert meer dan eens gedaan in zijn carrière. Vier keer de Amstel Gold Race, Parijs-Roubaix, De Ronde van Vlaanderen, Luik-Bastenaken-Luik, tweemaal Lombardije, De Waalse Pijl, het WK en ga zo maar door.
Als iemand in staat mag worden geacht om de succesreeks van Vanthourenhout verder te zetten lijken we bij ‘De Phil’ wel goed te zetten. Temeer omdat – ook zoals eerder al aangegeven – Gilbert goed ligt bij de renners.
Dat komt dan uiteraard door zijn illustere carrière, maar in het geval van Remco Evenepoel – die vermoedelijk de komende jaren dé belangrijkste pion zal blijken – speelt er nog wat meer. De twee komen immers zeer goed overeen en maakt dat een werkrelatie al meteen een pak makkelijker.
"Ik zou enorm trots zijn als ik die kans kreeg. Ik zou het met heel veel passie doen. Als je dat niet hebt, heeft het geen zin. Ik besef dat bondscoach van België zijn geen makkelijke job is, maar het is een mooie uitdaging. Met de kwaliteiten die we hebben, is er in de toekomst zeker nog meer te rapen”, liet Gilbert alvast optekenen.
Mogelijke struikelblokken
Afwachten nu wat de Belgische wielerbond zal beslissen. Voor Dirk De Wolf is het alvast duidelijk. “Hij is tweetalig en volgt de koers op de voet. Hij is bevriend met Remco en heeft nog met veel van de huidige renners gekoerst.”
Tom Boonen had dan weer zijn twijfels omdat ‘renners met goede resultaten niet per se goede ploegleiders zijn’. Klopt, maar het tegenovergestelde is ook waar. Al is het voornamelijk wel een feit dat Gilbert nog geen enkele ervaring heeft als ploegleider, laat staan ploegmanager.
Bovendien is de sympathieke Waal momenteel ook nog aan het werk als analist/journalist bij Eurosport. Zo zit hij vaak op de motor tijdens wedstrijden. De bond zou een probleem kunnen zien in een duobaan, al zou Gilbert die job natuurlijk ook kunnen opgeven. Antwoorden krijgen we wellicht relatief snel.
Hijzelf staat alvast te popelen. "Toen ik hoorde dat Sven Vanthourenhout zou stoppen, heb ik er meteen over nagedacht en met mijn familie over gesproken. Ik heb mij intussen ook officieel kandidaat gesteld. Dus de wielerbond weet dat ik heel gemotiveerd ben om het te doen." De bal ligt nu dus in hun kamp.
