Wat hét voorjaar van Wout van Aert moest worden draaide uit op een regelrechte ramp. De Kempenaar kwam zoals geweten hard ten val in Dwars door Vlaanderen en brak daar zeven ribben, zijn borst- en sleutelbeen.
Foute boel
Dat weerhoudt Visma-Lease a Bike er echter niet van om toch met een kleine docu te komen over hun voorjaar. Daar komen ze met nooit eerder vertoonde beelden van de valpartij, en een reactie van Van Aert daarop, die tot nog toe nog niet echt gereageerd had op de val zelf.
“Na Berg Ten Houte remmen we niet, jongens, want daar blaast de wind op kop. En dan gaan we vol in de afdaling richting Kanarieberg. Daar en op de Trieu willen we echt de schifting doorvoeren”, klinkt het bij de ploegleiding vooraleer het helemaal fout afloopt.
"De camera zwenkte naar rechts en daar lag Wout. Je zag meteen dat het heel foute boel was", aldus sportief directeur Merijn Zeeman.
Diagnose werd steeds erger
Van Aert besefte eerst niet goed wat er gebeurde. “Eerst was het natuurlijk heel hard schrikken. Ik wilde zo snel mogelijk naar de zijkant van de weg geraken”, zegt hij over het tragische moment. “Maar toen ik me probeerde te verplaatsen voelde ik dat er vanalles niet goed was aan mijn schouder en heup. Ja, toen heb ik heel veel pijn gehad tot het moment dat ik stevige medicatie kreeg in het ziekenhuis.”
Uiteraard had Van Aert bijzonder veel pijn en werd de diagnose gestaag erger. “Dat eerste halfuur was echt verschrikkelijk. De sleutelbeenbreuk konden ze zo al vaststellen maar dat werd dan door de foto’s bevestigd. Toen dachten ze dat mijn ribben ook een beetje geraakt waren. En kwam de volgende dokter zeggen dat ik er zeven gebroken had. Even daarna bleek ook mijn borstbeen gebroken.”
Hoe verbazend ook zag Van Aert er nog wel de humor van in. “Op dat moment was ik best rustig en zei ik om te lachen: ‘ik hoop dat er niet teveel dokters meer komen, want er komen alleen maar letsels bij.”
Zure zondagen
Heeft hij thuis dan gekeken naar die koersen? Ja en nee, zo blijkt. “De Ronde van Vlaanderen was de eerste dag dat ik terug thuis was. Je wil dan toch zien hoe de ploegmaats het doen. Ik geraakte ook niet uit de zetel op dat moment dus dan is het helemaal moeilijk om de koers te vermijden op de belangrijkste zondag van het jaar.”
Maar een week later was het toch anders. “Tijdens Parijs-Roubaix was ik niet thuis en heb ik het een beetje vanop afstand gevolgd. Toen had ik het misschien wel een beetje moeilijker. Toen begon het besef te komen. Ik was nog steeds heel moe en had nog veel verzorging nodig. Ik was nog veraf van trainen. Dat was mentaal het moeilijkste moment van de afgelopen weken”, geeft hij toe.
