Het veldrijden heeft over de jaren heen héél wat kampioenen gekend. Van De Vlaeminck over Liboton, tot Groenewegen, De Clercq, Nys en zo naar het tijdperk Van Aert/Van der Poel? Maar wie was nu de sterkste?
MVDP 'De Goat'
Het is toch steeds een gegeven dat mensen/wielerfans een eenduidig antwoord willen horen op die vraag, hoewel dat mogelijk niet echt te geven valt. Generaties vallen immers moeilijk te vergelijken en ieder heeft zo wel zijn kwaliteiten en redenen om tot nummer één te worden uitgeroepen.
Voorkeur speelt daar ook in grote rol in. Een fan van Sven Nys zal al snel in diens richting keren, terwijl een oudere generatie meer richting Erik De Vlaeminck zal trekken. Iets wat ook Jacques Sys bij Knack duidelijk aanstipt, al noemt hij toch één naam: “Mathieu van der Poel.”
Maar zoals gezegd: “Generaties moeilijk met elkaar te vergelijken. Erik De Vlaeminck werd nog voor zijn 27e zeven keer wereldkampioen. Beter kan niet. Op mij persoonlijk heeft Roland Liboton de meeste indruk gemaakt. Hij had het imago van een flierefluiter: snelle auto’s, mooie vrouwen… Maar ik heb hem meermaals zien trainen. Liboton duwde zichzelf naar de limiet.”
Nys in navolging van zijn vader
Puur op het veldrijden bekeken valt daar dan wat voor te zeggen, maar vroeger gebeurde het niet al te vaak dat een renner dan ook op de weg wereldtop is. Zoals bij Liboton. “Hetzelfde geldt voor Sven Nys, die wellicht de belangrijkste veldrijder aller tijden was”, weet Sys. “De vedette Nys lokte bussen vol fans naar de cross, en tilde de sport naar een hoger niveau.”
Als het gaat om wedstrijden winnen ziet Sys Van der Poel echter als ‘De Goat – Greatest of All Time’. Naar de toekomst toe hoopt hij dat er een nieuwe publieksheld is opgestaan. “Voor de ontwikkeling van de sport moeten we hopen dat Thibau Nys doorgroeit. Een renner met een mening, die zichzelf goed verkoopt en altijd de koers wil maken, zoals zijn vader”, besluit Sys.
